گـــــــل یا پوچ؟!
اون موقعی که صبر کردم و به بهانه ی خیرهای کوچیک چند وقت یه باری از اون گروه لفت ندادم هیچ وقت فکر نمیکردم واسطه ی این حال خوب و نظم گرفتن برنامه ها و تحقق هدف های به ظاهرساده اما در عمل دور و سخت باشه... میگن اونیکه نماز میخونه بالاخره یه جایی اون نماز نجاتش میده... الان من نسبت به اون کظم غیظ و صبوری در برابر اتفاقاتی که پیش اومد همین حس رو دارم... اوس کریم! بهت گفتم من ضعیف و حقیر و بی اراده ام... تو راه راست رو به سمت من کج کن... کردی... شکر بزرگی و مهربونیت اندازه نداره... حالا که مسیر رو باز کردی نگهم دار که من امیدم به تو خیلیییی زیاده... ما بنده های معمولی نه همت عبادت های بزرگ داریم نه آدم معصیت های بزرگ از سر گردنکشی مقابل توایم... ما ورژن همه چیمون کوچیکه... تو بزرگی کن دریاب ما رو... به خودمون بسپریمون نابودیم...چشم ازمون برندار... مهربون، بخشنده، کریم، خدا! خودت یه کاریش بکن!
| Design By : Pichak |
من؟...شاید شبیه تو...شاید شبیه هیچ کس! دختری که این روزها چنان دغدغه های ذهنش وسعت گرفته اند که سنگ صبوری بهتر از این لوح سیاه رنگ نیافت واکنون برایت از این دل مشغولی ها می نویسد... این وبلاگ برشی ست ازیک زندگی...از یک شخصیت....ازیک تحول... وپلی ست میان دنیای شیرین کودکی وروزگار زیبای جوانی... خدایتان سپاس